Blog

Kontemplacyjna, romantyczna fascynacja pejzażem – naturą, która uspokaja, koi i karmi, ale też zagraża i poddaje w wątpliwość zastany stan rzeczy.

 Założyłem, że stworzę hodowlę, w której na bazie kilku popularnych artykułów spożywczych pozwolę rozwijać się organizmom. Zapraszam je do siebie, zapewniam im ciepło, wilgotność i pożywienie. Przez prawie miesiąc nie ingeruje w ich życie, pozwalam sobie tylko na ich podglądanie, zakładam wtedy maskę chroniącą mój układ oddechowy. Po dwóch tygodniach usuwam najmniej obiecującą hodowlę. Po 30 dniach przystępuję do zbiorów, dzięki fotografii sprowadzam realne, piękne, jednocześnie paskudne i cuchnące życie do bezpiecznego stanu 2D. Mogę już przystąpić do likwidacji hodowli ...

Czytaj dalej

W roku 1984 zobaczyłam Bałtyk po raz pierwszy. Miałam wówczas 6 lat. Pamiętam to wydarzenie bardzo dobrze. To były moje pierwsze wakacje tak daleko od domu. Pojechałyśmy na wczasy. Cztery kobiety. Moja mama, gruba ciotka Luśka, 4 lat starsza ode mnie córka ciotki Luśki i ja. Tego dnia szłysmy piaszczystą drogą przez sosnowy las. Wszystko było inne. Inne zapachy i inne dźwięki, szczególnie ten głuchy huk, gdzieś tam w oddali. Szłyśmy na tyle długo, że zdąrzyłyśmy zaliczyć 3 czy 4 wojny na szyszki. Ścieżka z każdym krokiem stawała się coraz bardziej piaszczysta. Na końcu wzosiła się stromo. Wbiegłam na wysoką ...

Czytaj dalej

Cykl Salix Polaris jest efektem podróży, którą odbyłam wraz z polskimi naukowcami do Polskiej Stacji Badawczej na Spitsbergenie (sierpień/wrzesień 2012). Fotografie, które tam powstały są wynikiem spotkania z ludźmi, których życie związane jest nierozerwalnie z nauką oraz naturą.
Tytułowa wierzba polarna (Salix Polaris) jest niewielką krzewinką, wyrastającą zaledwie kilka centymetrów nad ziemią. Formą przypomina ludzki układ nerwowy albo krwionośny. Jest silna, dobrze znosi wiatry i mrozy a jej świeże pędy rozwijają się także pod śniegiem. Jest obiektem badań dendrochronologów, którzy określają jej wiek na podstawie ilości słojów ale potrafią odczytać także jej przeszłość, widząc pod mikroskopem w usłojeniu zabliźnione ...

Czytaj dalej

To opowieści o zdarzeniach najzwyczajniejszych, takich przed którymi niejednokrotnie przechodzi się obok, kwitując je zwrotem „czysta formalność”. Niektóre spośród nich to narracje osobiste oraz intymne, inne znów najwyraźniej odwołują się do doświadczeń pokolenia autorki - Anki Sielskiej. Prace Anki Sielskiej „wychodzą” od medium fotografii Jednak ich materialna realizacja jest dopełniona w tym projekcie o swoiste „obramowanie”. Ono właśnie – drewniane skrzynie, w których artystka pomieszcza zdjęcia i obiekty – zamyka i równocześnie otwiera się na inne ‘obrazy’. W tym też kształcie prace te każdorazowo posiadają charakter obiektów tworzących inny zestaw i instalację. Fotograficzna proweniencja artefaktów jest tutaj dodatkowo wzmocniona przez materialne odpowiedniki obrazowych ...

Czytaj dalej